چشم به راه
خنک آن روزکه دلدارشودمهمانم قفل دربشکندوبازکندزندانم
غل وزنجیرچهل ساله زمن برگیرد دل بشویدزغم ورنج همه دورانم
گردمحنت زسرودیده من پاک کند تابه پایان برسددورشب حرمانم
بنشینم به برش عقده دل بازکنم تاکنم شکوه زصدزخم وغم پنهانم
هرچه من شرح دهم طعنه تلخ رقبا بازماندبه دلم رنج دوصدچندانم
ترسم ازقصه من غم دلش بنشیند ورنه ازشب به سحرشرح غمش بتوانم
گرببیندتن تبدارورخ زردم را بوکه بانازنگاهش بکنددرمانم
باخبرهست که آشفته وشوریده دلم شودآیاکه به مهرش بدهدسامانم؟
هله ای بادصبابربه برش پیغامم که دگرداغ فراقت بیش ازاین نتوانم
یاکه بازآیی ومرهم بنهی برزخمم یاکه ازغصه توبسته شوددیوانم
شعراستادعلی اکبرحصاری